حسین میا به کوفه ، کوفه وفا ندارد …

ای به دل بسته ، قدری آهسته

کن مدارا با ، زینب خسته …

یا حسین مظلوم …

 گل خوش رنگ و بوی من حسین است

بهشت آرزوی من حسین است

مزن دم پیش من از لاله رویان

که یار لاله روی من حسین است

من آن مداح مست سینه چاکم

که ممدوح نکوی من حسین است

همه در گفتگوی این و آنند

ولیکن گفتگوی من حسین است

سخن بی پرده می گویم زمستی

می و جام و سبوی من حسین است

چو مرغ حق که از حق میزند دم

طنین های و هوی من حسین است

از آن بر تربتش سایم جبین را

که عز و آبروی من حسین است

احد گوئی از آن باشد شعارم

که پیر و نکته گوی من حسین است 

 دل را همه عمر محرمی دست نداد

دل‌خسته برفت و مرهمی دست نداد

من در همه عمر همدمی می‌جستم
عمرم شد و همدمی دمی دست نداد

سرمایه‌ی عالم درمی بیش نبود
سر دفترِ هستی عدمی بیش نبود

با هم‌نفسی گر نفسی دستم داد
زان نیز چه گویم که دمی بیش نبود

عطار نیشابوری

ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺮﯼ ﺗﻮ ﺭﻭﯾﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﺕ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﺕ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﺕ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺑﺒﻮﺳﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﺕ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ؟ ﭼﻮﻥ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ

 عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است . دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است

 باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست

باز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکست

آب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکست

قاسم ولیلا همه در خون شدند این چه غمی بود که دنیا شکست

محرم ماه غم نیست ماه عشق است محرم مَحرم درد حسین است

ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻳﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭﻳﻠﻴﺎﻡ ﺷﮑﺴﭙﻴﺮ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻧﺪ: « ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻩ

ﻣﺪﺗﯿــــﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴــــﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﻗﺒﻠـﯽ … ! ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺁﺧﺮ ﺍﺳﻤــﺖ ﻧﻘﻄﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺷــــﺮﻭﻉ ﻧﺸﻮﯼ … ! ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸـــــــﺪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ : “ ﭘﺎﯾــــــﺎﻥ ” ﺩﻟﻢ ﺧﯿـــــــﻠﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳـــﺖ… ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯿﺘـــــﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺰﺩﯾـــــــﮏ ﺷـــــــﺪ… ﺁﺩﻣﻬـــﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘــــﻨﯽ ﺗﺮﻧــــﺪ… . .

بوی محرم که میاد خیمه و پرچمش میاد
فرشته از تو آسمون برای ماتمش میاد
مسافرهای کربلا دارن میرن به مهمونی
دل رو بزن به قافله اگه میخوای جا نمونی
توی صف زنجیر زنها آقا تماشات میکنه
اگه یه قطره عاشقی وصل به دریات میکنه
کنار هر سقا خونه به تشنه ها آب بنوشون
بچه های کوچولو رو لباس سقا بپوشون
وقتی که مشکی میپوشی فاطمه از راه میرسه
میگه فرشته ها بیاین داره میره حسینیه
غذای نذری رو ببین چه عطری داره تو کوچه
مردم براش میمیرن تا ببرن تو هر خونه
آقا امام رضا دوست داره اون فردی که
امام حسین بهش بگه شفاعتش با من بوده

قدر زمونه بی وفاست....!نمی دونم خدا کجاست......!یکی بیاد بهم بگه کجای کارم اشتباست.....!گاهی میخوام داد بکشم....!اما صدام در نمیاد....!بگم آخه خداچرا دنیا به آخر نمیاد...!

و چشمانم را نوازش می دهد تا شاید از
لحظه های دلتنگی گذر کنم....
به کوتاهی لحظات با هم بــودن منگر،
به وسعت لحظاتی نــگاه کن که به یــادت هستم.....

بــــــــــــــــرو ...
تـــــــرس از هیچ چیز ندارم..
وقتی یقین دارم بیشتر از من

کسی دوستت نخواهد داشت...
بیشتر از من کسی طاقت کم محلی هایت را ندار..
بــــــــــــــــرو ...
ترس برای چـه؟
وقتی می دانم یک روز تــف می اندازی
به روی آنهایی که
به خاطرشـــان من را از دست دادی

باز باران با ترانه
ميخورد بر بام خانه
يادم آمد كربلا را،
دشت پرشور و بلا را،
گردش يك ظهر غمگين،
گرم و خونين،
لرزش طفلان نالان،
زير تيغ و نيزه ها را،
با صدای گريه های كودكانه
وندرين صحرای سوزان،
ميدود طفلی سه ساله
پر زناله ، دلشكسته ، پای خسته
باز باران ، قطره قطره،
ميچكد از چوب محمل،
آخ باران
کی بباری برتن عطشان یاران
ترکنند از آن گلو را
آخ باران .. آخ باران

حــــواست بـہ دلتــ باشد . . .آن را هـ ــرجایـے نگــذار!
ایــن روزهــا دل را میــدزدند . . .
بــعد ڪہ بہ دردشـــان نـخــورد
جـای صـــندوق پـستـــ
آنــ ــرا در سطل آشـــغال مے اَندازند !
و تــو خوبــ مـیدانے
دلے که اَلمثنے شد! دیــگر دِلــــ نمـیشود

اسپند دود می کنم ، برای عشقمان هر شب میان راز و نیاز های شبانه نکند جادوگر زشت بی تفاوتی ، چشممان بزند .

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست می روم اما نگویــــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند از هجوم سایه هــــا دیگر نگــــــاهم خسته است راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو تاول غــــــربت به روی باغ احســــــاسم نشست طـــــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود روی جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست

یک نفر ...

یه جایی ...

تمام رویاهاش لبخند توست

احساس می کنه که زندگی واقعا براش باارزشه...

پس هروقت احساس تنهایی کردی

این حقیقت رو به یاد داشته باش که

یک نفر...

یه جایی ...

در حال فکر کردن به توست

دلم لبریز خواهشها
سراسر محو بارشها
درونم قرص کمرنگی
ز نور موج تابش ها
درون ناله ی خامش
بسان شعله می سوزم
نمیدانم چه می گویم
ز شور چنگ رامشها
ولیکن در وجودم تو
شکوفا گشته ای اینک
که هم پیدا و پنهانی
درون رنگ فاحش ها
رخم گلگون، تنم میگون
روانم خوش دورنم خون
نمی ترسم ز مهجوری
که می بینم نکوهش ها
خدایا مست و شبگردم
در این سودا که همدردم
مگر خاموش بنشینم
که دارم بس نيايش ها
که دارم بس نيايش ها

هر دور دستی که به آن نزدیک میشوی دوردست دیگری دارد   

عاشقی مقدور هر عیاش نیست، غم کشیدن کار هر نقاش نیست.

.عشق هیچ مرگی نمی شناسد، عشق بر مرگ غلبه می کند. عشق مرزهای زمان را فتح می کند

.خیلی ها نفرین می کنن، تلافی می کنن.. اما نه.. نفرین من: الهی اونی که دوسش داری تنهات نذاره.. تلافی من: میرم تا به اون برسی، سر راهت نباشم.. راستی، قدر من دوستت داره؟!.

همیشه ابرا می بارن اما همه عاشق ستاره ها میشن، مواظب باش چشمک ستاره، گریه ی ابرو از یادت نبره..

در این دنیا که حتی ابر ، نمی گرید به حال ما، همه از من گریزانند، تو هم بگذر از این تنها..

من شعر سکوتم را در گوش تو خواهم خواند، شب های بلندم را با یاد تو خواهم ماند، من ریشه ی عشقم را در قلب تو خواهم کاشت، آن صحبت اول را در خاطره خواهم داشت

.آغاز سفر عشق این است: "کنار گذاشتن من و هیچ شدن". از این هیچ است که همه چیز زاده می شود.